Ergens midden in het gesprek komt het er ineens uit. ‘’Ik wil het verschil kunnen maken. Als alle wegen doodlopen, vind ik nog wel een weggetje.’’
Aan het woord is Miranda Dieleman van WerkgeversServicepunt (WSP) Zeeuws-Vlaanderen. Ze is reïntegratiecoach en werkt samen met jobcoach Laura Doens, die al net zo enthousiast en bevlogen over haar werk praat. ‘’Mensen aan het werk helpen en aan het werk houden, dáár krijg ik energie van,’’ aldus Laura.
Miranda Dieleman (links) en Laura Doens van WSP Zeeuws-Vlaanderen werken met passie.
Afgeschreven
Beiden krijgen te maken met mensen die teleurgesteld zijn in de maatschappij. Mensen die zich afgeschreven voelen en vaak een geschiedenis hebben vol problemen. Psychisch, sociaal, financieel; het is er allemaal. Díe mensen weer op de rit krijgen, dat beschouwen ze als hun missie.
Afvoerputje
Van de twee krijgt Miranda de "zwaarste gevallen" voorgeschoteld. Voelt ze zich dan een soort ‘afvoerputje’ van de hulpverlening? "Nee hoor," zegt ze, "de mensen die bij mij komen die hebben al in het afvoerputje gezeten. Ik ben de glimmende kraan die het weer laat stromen. In mijn optiek kiest niemand ervoor om achter de geraniums te zitten en naar buiten te staren. Ieder mens wil een fijn huis, vrienden, werk en een relatie."
Juist díe mensen helpt ze op weg. Ze zorgt ervoor dat die mensen in de dagbesteding terecht komen of in het vrijwilligerswerk, waardoor ze een doel krijgen. En een enkele keer slaagt ze er ook in betaald werk voor ze te vinden. ‘’Veel van die mensen zitten thuis met een kussen op hun hoofd op de bank. Met het idee dat ze nergens invloed op hebben. Ik probeer ze weer grip op hun leven te laten krijgen,’’ aldus Miranda.
Gemotiveerde medewerkers
En als mensen weer aanhaken bij maatschappij en werk, zou het zomaar kunnen dat ze voor het vervolg bij Laura terecht kunnen. Zij doet er alles aan om áls er eenmaal betaald werk is, dat vast te houden. "Sommige mensen hebben nu eenmaal wat hulp nodig om aan het werk te blijven. Maar als dat eenmaal lukt, dan hebben werkgevers daar vaak heel gemotiveerde medewerkers aan," legt Laura uit.
Cadeautje
Miranda: "Het is voor werkgevers een soort cadeautje als je Laura erbij krijgt. Stel: je hebt een medewerker die zijn hakken in het zand zet, dan moet je het als werkgever maar oplossen, terwijl Laura precies weet hoe je zoiets aan moet pakken.’’
En zij zelf dan? "Als je bij mij komt heb je de loterij gewonnen vind ik,’’ zegt ze met een glimlach op haar mond. Om er vervolgens aan toe te voegen dat deze uitspraak hooguit voortkomt uit enthousiasme. ‘’Want het gevoel bij de mensen als ik bij ze kom is natuurlijk anders."
Met haar jarenlange ervaring in allerlei functies weet Miranda zelf ook goed wat het geheim is. ‘’Mensen willen gezien worden. De mensen die bij mij komen… ik wil niet zeggen dat die afgeschreven zijn maar die hebben al heel lang niemand meer gezien.’’
Behalve alle digitale loketten is er dan het persoonlijk gesprek van mens tot mens. ‘’Of ik neem ze mee uit wandelen, of ze gaan mee naar het taalcafé.’’
Opbloeien
Daarnaast gaat ze eerder uit van mogelijkheden dan van onmogelijkheden. Ze komt bij mensen over de vloer die om wat voor reden ook al jaren thuis zitten. Juist díe mensen vormen de uitdaging. ‘’Hoe mooi is het als ze ineens weer perspectief krijgen? Dan zie je mensen opbloeien.’’
Rugzakje en weekendtas
Psychische problemen spelen vaak een rol. Plus de wachtlijsten in de zorg. Laura: "Maar ondertussen zijn die mensen wel aan het werk en dat vangen wij dus deels ook op.’’ En volgens Miranda betreft het niet alleen mensen "met een rugzakje.’’ In tegendeel: "Soms is er sprake van een weekendtas vol problemen. Op allerlei gebied.’’
Beiden hebben ze een duidelijk doel voor ogen. Laura: "Mijn missie is mensen aan het werk houden. Ik wil graag dat ze gelukkig zijn op hun werkplek. En ik vind het mooi als ze hun baan kunnen behouden. Het maakt niet uit hoe ze dat voor elkaar krijgen als ze het maar voor elkaar krijgen. Daar haal ik voldoening uit.’’
Tot aan pensioen
Voor Miranda zit het ook in zingeving. Ze krijgt met regelmaat te maken met mensen die – met welke achtergrond ook – buiten het arbeidsproces gevallen zijn. "Mensen zijn soms heel verbaasd dat als ze tien jaar thuis hebben gezeten en ik kom, dat ik dan zeg 'je zou toch dit of dit of dat kunnen, zullen we eens gaan kijken?' Dat maakt het zulk leuk werk en ik blijf hier tot mijn pensioen. En als ik dat zeg is dat heel wat.’’
Het interview is amper achter de rug of ze zijn al weer gevlogen richting hun werkplek. Miranda en Laura van het WSP Zeeuws-Vlaanderen. Vrouwen met een missie.
